Het papierwerk 21-11-05

Tijdens de ‘papiermeeting’ van gisterenavond bleek nog maar eens dat we ons hier nog steeds in een plan-economie begeven. Echter wel een die efficient kan werken, zullen we later ondervinden. Van elke familie is een persoon aanwezig om formulieren in te vullen voor 1. het registratiekantoor, om adoptieouder te worden naar Chineze richtlijnen, 2. het notariskantoor, om de adoptie formeel te bekrachtigen conform de Chinese wet.
Daarnaast hebben we veel kopieen nodig van paspoorten, 'notice of coming for China adoption' (Chineze uitnodigingsbrief om te adopteren), zodat men zeker weet dat ze het kind wel aan de juiste personen meegeven.
Ronald, een van de ouders, heeft ons gevraagd te helpen met invullen en tolken, want hij spreekt geen Engels. Dit wordt goed door de groep opgepakt, per toerbeurt assisteren we hem, daar waar nodig.

Wellicht is dit het moment om alle families even voor te stellen. Ik zal er tevens voor zorgen dat bij dit bericht een foto per familie wordt bijgeplaatst. Het grappige is dat ik al enkele reacties heb ontvangen met vragen over andere mensen/families, omdat men vermoedt dat het een bekende betreft. Hopelijk zullen de foto’s hierbij helpen.

In willekeurige volgorde:
1. Familie Henneman: vader Philip, moeder Titia, dochter Vita en dochter Huan-Yu, woonachtig in Abcoude.
- Philip is werkzaam bij Infostrada Sports, een bedrijf levert wereldwijd sportinformatie, diensten en producten. Ik heb het nog niet met hem gehad over zijn individuele rol, maar hoorde hem al een keer grappen ‘journalist’ te zijn. Daar houden we het vooralsnog dus maar even op. In onze groep is Philip ‘penningmeester’ (‘Wat doet een puddingmeester eigenlijk, pap? vroeg Vita enkele seconden na zijn aanstelling)
- Titia is free lance ‘coach’ (nu) bij een uitzendburo en ze verzorgt aura sessies.
- Vita is hun achtjarige dochter, die inmiddels in groep 4 zit.
- Huan-Yu is hun tweeenhalf jarige dochter, die al na 2 dagen in staat blijkt pappa, mamma, Vita en bye bye blijkt te kunnen zeggen. Een zeer snelle leerling.
2. Familie Konen: vader Ronald, moeder Monique en dochter Jill, woonachtig in Landgraaf (je weet wel, van Pink Pop) in Limburg
- Ronald is werkzaam bij Licom als assemblage technicus en in opleiding voor kwaliteitsmedewerker. Licom is overigens een Cisco gebruiker!!!
- Monique werkt als secretaresse bij ABP, het grootste pensioenfonds van Nederland. Ook ABP is een Cisco gebruiker en Monique meent 1 of 2 mensen van Cisco ‘op mail’ te kennen (Tonnie van G. wellicht?)
- Jill heeft het de eerste 2 dagen goed gedaan. Na een korte huilintro, is ze de 2 dagen ‘as good as gold’. Op het moment dat ik dit schrijf, de 3e dag, heeft ze een kleine terugslag. Ze huilt al enige tijd, kennelijk dringt tot haar door dat er toch iets veranderd is. Komt goed!!!
3. Familie Meijn: vader Richard, moeder Astrid, dochter Megan en dochter Shannon, woonachtig in Heerhugowaard.
- Richard is werkzaam als SAP beheerder bij Energie Onderzoek Centrum (ECN) Petten. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ook een Cisco klant, weet Richard mij te melden.
- Astrid is in opleiding om beëdigd vertaalster Frans – Nederlands te worden. Mogelijkerwijs kan ze hiermee werk vinden wat ze thuis kan doen.
- Megan is hun eerste adoptiedochter, een petit meisje, aanvankelijk de kat uit de boom kijkend, maar inmiddels een gezellig grietje.
- Shannon is de 2e adoptiedochter. Ze heeft nog een wat onregelmatig ritme: momenten van blijheid en rust, momenten van verdriet.
4. Familie Smits: vader Theo, moeder Ellen, dochter Yi Fu [fonetisch: ifoe] en dochterHuan, woonachtig in Leuvenheim.
- Theo werkt als trainer bij Politie Gelderland. Hij zit veel op de mountainbike, begrijp ik van hem. Een fitte vent. Op dit moment iets minder fit. Bij Theo is een van de Chineze maaltijden niet goed gevallen en vanaf dat moment is hij ‘aan de dunne’. Daarbij voelt hij zich niet lekker en slaapt hij slecht. Hij probeert uurtjes rust in te halen en slikt nu iets tegen ‘de rappe stoelgang’. Oh ja, ook Politie Gelderland is een klant van Cisco. Tja.
- Ellen is free-lance kok. Kookt voor gezelschappen en bedrijven op aanvraag ook thuis. Dus mocht iemand in regio Gelderland van haar diensten gebruik willen maken (als ze weer thuis is), laat het maar weten.
- Yi fu is de eerste adoptiedochter, 4 jaar en een lekkere bijdehandte peuter. Ze weet veel en praat veel. Reuze gezelllig.
- Huan is nu net bij hun gekomen. De eerste 2 dagen behoorlijk apatisch en wil niet te veel pollenaise aan haar lijf. Heel langzaam begint ze echter te ontdooien, dus we gaan de goede kant op. Volgens Theo is ze de duurtste adoptiedochter per strekkende meter, gezien haar korte lichaamsbouw.
5. Familie van Swaaij: vader Rene, moeder Helen, dochter Louise en dochter Emma, woonachtig in Pijnacker.
- Rene is als afgestudeerd Doctor in Wiskunde en Natuurkunde, werkzaam als docent aan de Technische Universiteit van Delft. Mag ik nog 1 keer zeggen: een klant van Cisco! Rene was vanavond instrumentaal als assistent van Ronald in de formulierenverwerking. Top Job
- Helen is, zoals eerder gemeld in een van de eerste berichten, van Engelse afkomst. Ze werkt als docente Engels op een Nederlandse lagere school (als ik me niet vergis) in Den Haag.
- Louise is hun eerste adoptiedochter en met 4 jaar de oudste van de groep. Speelt graag met de andere meiden en komt geregeld even langs om een praatje te maken.
- Emma is een ‘petit’ meisje, die op dit moment al haar kaarten op vader Rene heeft gezet. Een stuk eenkennigheid dat je wel vaker ziet bij adoptiekindjes in de eerste dagen/weken. Ook in tijdens onze vorige reis zagen we zo’n situatie. Inmiddels weten we dat dit helemaal bijgedraaid is, dus dat geeft goede hoop voor Helen.
6. Familie Stammen: vader Frans, moeder Marjolein en zoon Sem.
- Frans is controller bij een handelsbedrijf in meubelen. Hij was DE kandidaat om penningmeester te worden van onze groep, ware het niet dat hun kindje in een andere provincie woont en opgehaald zou gaan worden. We wisten derhalve dat onze wegen voor een week zouden gaan scheiden. De deze rol ging aan hem voorbij.
- Marjolein heb ik helaas nog niet goed gesproken (ik schaam me) en weet derhalve alleen uit de ervaring van de eerste dagen te vertellen dat ze een lieve, attente jonge moeder is, met een bijzonder prettig ‘zacht’ karakter.
- Sem hebben we nog niet ontmoet. Uit de SMS berichten hebben we gemeld gekregen dat de overdracht bij het registratiekantoor wel even moeilijk was, maar dat de volgende dag al heel goed is verlopen. Zaterdag zien we ze weer in Beijing.


In de ochtend van de 21ste vertrekken we allemaal op ons Paasbest naar het registratiekantoor. Ons is voorgespiegeld dat het normaliter een dag duurt om deze eerstet belangrijke stap voor elkaar te krijgen. Zowel bij het registratiekantoor, als bij de notaris, die voor het gemak ook deze dag in hetzelfde kantoor gevestigd is, wordt elke familie geinterviewd. Deze interviews blijken gelukkig inet te zwaar en komen eigenlijk neer op het aflopen van een standaard vragenlijstje waarop je geacht wordt naar waarheid te antwoorden. Vragen als, hoe oud bent u, wanneer bent u getrouwd, wat is uw inkomen, belooft u uw kind nimmer te verlaten of mishandelen, etc. Op zich niet te lastig, waar het niet dat het krioelt van de wachtende mensen in dezelfde ruimte. Van enige privacy is dus geen sprake. We zullen er ons maar bij moeten neerleggen dat het dus mogelijk is dat enkele ‘medelanders’ dingen te horen krijgen, die je normaliter niet met elkaar zou delen. In China kent men het woord ‘privacy’ niet, dus het heeft geen enkele zin om hier ook maar enige ophef over te maken. Met maar een doel voor ogen, doen we dat dus ook niet.
Ronald wordt wederom op verzoek terzijde gestaan door een van de andere ouders (ikzelf deze keer), voor de vertaling van de vragen. Verder werkt het schema voor het filmen van dit papierritueel perfect. En als het even mis gaat, wordt er onmiddellijk ingesprongen door de eerste beste beschikbare pa of ma.

Als we klaar zijn, moeten we als de bliksem in de bus naar het politieburo, om daar bevestigd te krijgen dat we onze dochters mee mogen nemen. We weten dat het politieburo om 11.30 uur sluit, we hebben nog zo’n 30 minuten. Gelukkig is het niet ver en worden onze aanvragen direct in behandeling komen. Onze ‘Sophie’ heeft dit proces perfect voorbereid en zo staan we na 15 minuten allemaal weer buiten.

De rest van de middag is ‘vrij’. We vertoeven wat op de gangen met de kleintjes die niet slapen willen/kunnen en verwerken de drukte van vanmorgen. Tevens hebben we een korte bijeenkomst om te bespreken wat de we rest van de dagen gaan doen, in afwachting van de papieren die meerder malen door Sophie naar enkele Chineze autoriteiten wordt gebracht en opgehaald. Dit met als doel een om Chinees paspoort voor onze dreumesjes te krijgen.

’s-Avonds gaan we weer een hapje eten met zijn allen. Deze keer gaan we naar de ............ juist, Chinees. Theo gaat als enige niet mee, maar het is duidelijk waarom. We maken het niet laat, we blijken allemaal erg moe en vallen al vroeg, samen met de kinderen in slaap. Kennelijk toch een stressvolle dag geweest.

Groet,

Jap, Nicky, Fu en Yu.